Shastri ji told what bravery is.

What is the status of the grass-eating Hindus who will compete with us, that too Shastri, he is a very weak Prime Minister - Zulfiqar Ali Bhutto.

President Ayub Khan asked, can India attack by crossing the international border?

All the commanders started laughing. America is with us, if it crosses the international border then Delhi will also go out of hand.

With this idea Pakistan started Operation Gibraltar in 1965 by crossing the Line of Control.

Patton tanks had caused huge havoc in Akhnoor sector. We didn't even have weapons.

Pakistan got an early lead.

Army President General Chaudhary, Western Commander General Harbakhs Singh ordered to send army from Amritsar in Akhnoor.

Harbakhs Singh refused! This was a very big event.

General Harbakhsh Singh is adamant to talk to the Prime Minister.

General Chaudhary went to meet Prime Minister Shastri at midnight.

He said, Mr. Prime Minister, we will lose Kashmir.

Prime Minister asked what should be done?

General Chaudhary said Western Commander Harbakhs Singh wants us to cross the international border.

But this could lead to widespread war. America will support Pakistan.

We should send more army to Akhnoor.

Shastri ji said - India will do everything to save Kashmir. General Harbakhsh Singh's opinion is correct.

You cross the international border and attack Lahore.

This written order was given by Shastri ji breaking protocol without meeting of cabinet.

At 6 am in the morning, Indian army under the leadership of Harbakhsh Singh attacked Lahore.

The whole world was surprised.

Pakistan kneeled down.

'In the line of duty' Harbakhsh Singh has written in detail in his book. Harbakhsh Singh was honored with Padmavibhushan, Padmashree, Veerchakra.

Small sized Shatri ji told by his decision what bravery is.

                                          Hari Parbat

An early 20th century (1900s) photograph showing Hari Parbat (also known as Koh i Maran) , Fort, Makhdoom Sahib Shrine and Jamia Masjid in one frame.

In 1590 an outer wall of the fort was built during the rule of Akbar as part of his plans for a new capital but it was never completed until a fort was built in 1808 during rule of Atta Mohammad Khan of Durrani Empire. The Hari Parbat / Koh i Maran holds religious significance for Pandits, Muslims and Sikhs - Sharika Mata Temple(Chakreshwar Temple) , Makhdoom Sahib Shrine on the southern Side and Gurdwara Chatti Patshahi at Kathi Darwaza (Rainawari side).

Jamia Masjid mosque was founded by Sultan Sikander in 1394 and completed in 1402, and is regarded as one of the most important mosques of Kashmir.

Meet 87-year-old Romesh Chander Bhardwaj, who fought Parkinson's disease with his positive attitude. He firmly believes in the slogan “Hum Honge Kamyab” 

At the age of 72, he suffered from a Parkinson's stroke. His face, legs, hands, and tongue started trembling severely, making it extremely difficult for him to talk and walk. Doctors at leading hospitals gave up hope of any recovery at that advanced age. But with his unshakeable faith in the God Almighty, coupled with his resolute mind and strong willpower, he fought this disease. To soothe his strained nerves, he took to listening and singing bhajans. His recovery was considered a miracle by his doctors. He attended a seminar organized at AIIMS for persons suffering from Parkinson's. He motivated them by presenting his own example. Romesh Chander Bhardwaj, who could not talk during his illness, sang a bhajan on occasion much to the audience's delight. He has since produced a CD of his bhajans and distributes it for free.

He served the Lok Sabha for over 40 years and rose to the highest post of Secretary General, Lok Sabha. He has many mottos in life - Never say die in adversity, Learn new passion at any age and be sure to make as many people happy as possible. We wish his zest for life always remain undiminished.

పాలెందుకు విరిగిపోయాయో !

బాధ్య‌త ప‌రిపూర్ణం అయితే చాలు ఏ పాలూ విర‌గ‌వు

కొందరు వ్యక్తులు సమాజంలో ప్రతికూలతను మాత్రమే హైలైట్ చేస్తారు.

అవును, అది నిజమే మంచి ఉన్నచోట చెడు ఉంటుంది

శ్రీమతి పింగళి చైతన్య యొక్క వ్రాత ఎంత భయంకరంగా ఉంది.

ఆమె తన వ్రాతలో నాణెం యొక్క ఒక వైపు మాత్రమే ప్రదర్శించింది

ఇది ఆమె మానసిక మనస్తత్వాన్ని మరియు ఆమె ఆలోచనా విధానాన్ని చూపుతుంది

ఎర్ర గురువింద తన నలుపెరుగనట్లుగా 

సైనికులంతా చెడ్డ‌వాళ్లు అన్న సూత్రీక‌ర‌ణ ఎందుకు చేయడం

మ‌న దేశంలో చాలా మంది బాధ్య‌త‌ల గురించి అస్స‌లు ప‌ట్టించుకోరు.

అదే ప‌నిగా మోడీనో జ‌గ‌న్ నో లేదా కేసీఆర్ నో తిట్ట‌డం.

ఎవరో ఒకరిని దూషించడం ఈ రోజుల్లో ఎక్కువ అయి పోయింది

నవీష్ మూర్తి రమణ మూర్తి ఇద్దరు రియల్ ఎస్తెట్ కంపెనీ అయిన జనాహర్షలో వ్యాపార భాగస్వాములు నవీష్ మూర్తి హత్య కేసులో A1 రమణ మూర్తి A2 పింగళి చైతన్య

నవీష్ మూర్తిని L B నగర్ ఓ పంక్షన్ హాల్ లో హత్య చేసి శ్రీనగర్ కాలనీ లో ఓ ఇంట్లో పూడ్చి వేసారు అన్నది అభియోగం అప్పట్లో వీరు జై భారత్ అనే సంస్థను కూడా నడిపేవారు నాకు గుర్తు వున్నంత వరకు 2005 లో ఈ హత్య జరిగింది ఇప్పటికీ జనాహర్ష భాదితులు వున్నారు

ఈ అమ్మాయి తెలుగు సినీరంగంలో అసోసియేట్ డైరెక్టర్ గా రైటర్ గా పనిచేస్తున్నారు

ఈ అమ్మాయి పింగళి వెంకయ్య ముని మనవరాలు పింగళి దశరధ రామ్ కూతురు

దశరధ రామ్ ఎన్ కౌంటర్ అనే పత్రిక నడిపారు విజయవాడ నడి బొడ్డు న హత్య కావించ బడ్డాడు

ట్రెయిన్ లో మ‌గాళ్లు చెర‌చ‌బ‌డ్డ ఆడ‌వాళ్లు ఏవో క‌రెక్టుగా గుర్తుకు రావ‌డం లేదు. ఈ పాటి మాట‌లు ఆరుద్ర కూడా చెప్పాడు. కానీ వారేం పాటించారో కూడా నేను చెప్ప‌గ‌ల‌ను. మ‌న దేశంలో ఉన్న చెడు ఉన్నంత మంచి వీటి గురించి త‌రుచూ మాట్లాడేవారు బ‌య‌ట ప్ర‌పంచంలో విభిన్నంగా ఉంటారు అని నా ఊహ లేదా నా ప‌రిశీల‌న. ఊహాత్మ‌కం కొన్ని వాస్త‌వికం కొన్ని క‌లిస్తే జీవితం. క‌లిస్తేనే ప్ర‌యాణం.ఆ రోజు ఎన్టీఆర్ ను ఉద్దేశించి ద‌శ‌ర‌థ్ రామ్ ఏ త‌ర‌హా భాష వాడారో కూడా చెప్ప‌గ‌ల‌ను. ఇప్పుడు చైత‌న్య అనే ఓ అసిస్టెంట్ డైరెక్ట‌ర్ లేదా రైటింగ్ అసోసియేట్ పాలు విరిగాయి.. పెరుగు పోయింది ఇలా ఏవేవో చెబుతున్నారు క‌దా వీటి గురించి కూడా మాట్లాడ‌గ‌ల‌ను. నా వ‌ర‌కు తెలుసు ఏ స్థాయిలో వాక్యం ఉంది ఏ స్థాయిలో వాక్యార్థం లేదా వ‌చ‌నార్థం ఉంది అన్న‌ది.. ఆ మేర‌కు ఈ పంద్రాగ‌స్టు నాకేం కొత్త ఆనందాలు ఇవ్వ‌లేదు కానీ బాధ్య‌త‌లో భాగంగా కొంద‌రికి సాయం చేసి వ‌చ్చాను. అదేవిధంగా నా చుట్టూ ఉన్న వారి యోగం, క్షేమం కోసం ప్రార్థించ‌ను ప్ర‌య‌త్నిస్తాను. క‌నుక కాలం పెద్ద నోరు తెరిచిందో లేదో కానీ మ‌న అరుపులు మ‌న వాస్త‌వాలు మ‌న చిత్త‌గింపులు అన్న‌వి ఎప్పుడూ ఉండాలి.. ఉంటాయి కూడా ! ఆ కోవ‌లో ఎవ్వ‌రు ప‌నిచేసినా ఆనందిస్తాను. బాధ్య‌త‌లో భాగంగా చేసే ప్ర‌తి ప్ర‌య‌త్న‌మూ గొప్ప‌దు. అప్పుడు ఊసుపోవ‌డాలు, ఊహ పోవ‌డాలు అన్న‌వి ఉండ‌వు. విమెన్ అబ్యూజింగ్ అన్నింటా ఉంది. వీటిని వీలున్నంత వ‌ర‌కూ ఆప‌డ‌మే బాధ్య‌త. అప్పుడు మాత్ర‌మే పాలు విర‌గ‌వు. అవును బాధ్య‌త‌లో భాగంగా రాత ఇంకాస్త గొప్ప‌ది.. అప్పుడు మాత్ర‌మే చైత‌న్య స‌హిత స‌మాజ నిర్మాణం సాధ్యం. దేశాన్ని నేను తిట్ట‌ను కాలాన్ని నేను తిట్ట‌ను. కిట్ట‌ని ప‌నులు చేయ‌ను. య‌థ‌తథా త‌థాగ‌తా అన్న‌ది నా సూత్రం. రాస్తున్నానొక మార్నింగ్ రాగా..

దేశాన్ని ప్రేమించే శ‌క్తులు, ప‌దే ప‌దే కొన్ని త‌ప్పులు మాత్ర‌మే సంద‌ర్భ స‌హితంగా రాసి ఊరు పేరు స్థిరం చేసుకునే వ్య‌క్తులు ఈ విధంగానో ఏ విధంగానో ఉంటూనే ఉంటారు. సంద‌ర్భం క‌దా ! మాట్లాడాలి. త‌ప్పేం లేదు. ఒక ఓఆర్ఆర్ (లాక్డౌన్ వేళ‌ల‌లో ) క్యాంప్ నిర్వ‌హించి వంద ఫొటోలు పెట్టుకోవ‌చ్చు. అది కూడా త‌ప్పేం కాదు. బీహారీల‌నూ, మ‌ధ్య ప్ర‌దేశ్ వాళ్ల‌ను బ‌స్సుల‌లో త‌రలించ‌వ‌చ్చు.

అది కూడా బాధ్య‌త. దానినేం త‌క్కువ చేయం కానీ.. అధికారులు వ‌చ్చి అదే ఓఆర్ఆర్ క్యాంపున‌కు వ‌చ్చి మాట్లాడేట‌ప్పుడు కాస్త ఒళ్లు ద‌గ్గ‌ర‌పెట్టుకుని ఓ త‌హ‌శీల్దార్ తోనో., లేదా ఆర్డీఓతోనో మాట్లాడి ఉంటే ఇంకా బాగుండేది. ఎవ్వ‌రూ ఇక్క‌డ సిస్టంకు అతీతులం కాదు. నేను మొద‌ట వ్య‌వ‌స్థ‌ను గౌర‌విస్తాను. సైనికులంతా చెడ్డ‌వాళ్లు అన్న సూత్రీక‌ర‌ణ ఎందుకు చేయడం.. ఇదొక ఫ్యాషన్ కాబోలు. అయితే మంచి సైనికులు, మంచి విలువ‌లు ఉన్న పోలీసులు ఈ దేశంలోలేరా ? అంటే ఇప్పుడు క‌థా సెమినార్ ల పేరిట విమెన్ అబ్యూజింగ్ జ‌ర‌గ‌డం లేదా ? వాటిపై కూడా తిరుగుబాటు చేస్తే పాలు విరిగాయా అతికాయా అన్నవి త‌ప్ప‌క తెలుస్తాయి.

సైనికుడు చ‌నిపోయాక ఆ కుటుంబం ప‌డే వేద‌నను గుర్తించిన‌ప్పుడు, లేదా మేజ‌ర్ లాంటి సినిమాలు వ‌చ్చిన‌ప్పుడు, సీతారామం లాంటి సినిమాలు వ‌చ్చిన‌ప్పుడు వెలుగులోకి వ‌చ్చే విష‌యాలు (కొన్ని ఫిక్ష‌న‌ల్ పాయింట్స్ ఉన్నా కూడా ) ఆయా సంద‌ర్భాల్లో ఇంకా చాలా గుర్తుకు వ‌స్తాయి. నేనొక బాధిత కుటుంబాన్ని ప‌ల‌క‌రించి వచ్చాను. ప్యాండమిక్ టైమ్ లో మా ఊరి కుర్రాడు లాన్స్ నాయ‌క్ లావేటి ఉమామ‌హేశ్వ‌ర‌రావు చ‌నిపోయారు. ఆయ‌న కుటుంబాన్ని పల‌క‌రించి వీలున్నంత సాయం నా స్నేహితుల‌తో క‌లిసి చేసి వ‌చ్చాను. ఇది బాధ్య‌త. మ‌న దేశంలో చాలా మంది బాధ్య‌త‌ల గురించి అస్స‌లు ప‌ట్టించుకోరు. ఇదొక ఫ్యాష‌న్. అదే ప‌నిగా మోడీనో జ‌గ‌న్ నో లేదా కేసీఆర్ నో తిట్ట‌డం. పౌరులుగా మీరెంత బాధ్య‌త‌తో ఉన్నారు అన్న‌ది ముందు గుర్తించండి చాలు. అప్పుడు ఏ పాలూ విర‌గ‌వు. మీకు వీలున్నంత వ‌ర‌కూ విమెన్ ఎబ్యూజింగ్ ను మీడియా హౌసెస్ లో ఆపండి.

మీకు ద‌మ్ముంటే వాటిపై క‌థ‌నాలు రాయండి. మీకు ద‌మ్ముంటే తోటి బాధిత గొంతుక‌లు వినిపించండి. ఏం కాదు అప్పుడు ఏ పాలూ విర‌గ‌వు. అంతా మంచి అని రాయ‌డం త‌ప్పు..నాకు తెలుసు. మా ఇంటి ఎదురు మా వీధి చివ‌ర బాధితులు ఉంటారు.వారి త‌ర‌ఫున మాట్లాడ‌డ‌మే ప్ర‌థ‌మ క‌ర్త‌వ్యం. ఆ రోజు పింగ‌ళి ద‌శ‌ర‌థ్ రామ్ ఏం రాశారో చెప్ప‌గ‌ల‌ను.. ఇప్పుడు చైత‌న్య ఏం రాస్తున్నారో మాట్లాడ‌గ‌ల‌ను. నా వ‌ర‌కూ తెలుసు ఎవ‌రు ఏంటో ఎంత మేరకు రాయ‌గ‌ల‌రో క‌నుక పాలు విర‌గ‌వు. ర‌క్త‌పు టేరులు దాటిన సంద‌ర్భాల్లో ప్ర‌తిఒక్క‌రం కూడా ఉన్నాం. కానీ దేశాన నెల‌కొనే మంచికి మ‌నం ఏ మేర‌కు దోహదం అన్న‌దే కీల‌కం. అందాక ఉన్న కొద్దిపాటి మంచిని పెంచే బాధ్య‌త అన్న‌ది అంద‌రికి కాదు పై ..అంద‌రిపై కాకపోయినా కొందరిపై అయినా ఉంద‌న్న‌ది దేవుడి ఆజ్ఞ. ఈ ఉద‌యం పంద్రాగ‌స్టు ఇచ్చిన ఆనందాల‌ను అదే స‌మ‌యంలో కొన్ని విషాద స‌మ‌యాల‌నూ స్మ‌రిస్తూ మిక్కిలి బాధ్య‌త‌తో..మ‌రికొంత రాత...

పంద్రాగ‌స్టు సాయంకాలం

సాయం కాలం సంధ్యా రాగం ఇవ‌న్నీరాయ‌డం వెరీ రొటీన్. ఏం చేయాలి సాయంకాలాల‌ను అని వృథా సంబంధ ఆలోచ‌న ఒక‌టి ఎవ‌రికి వారు చేస్తుంటారే ! నేను ఇవాళ ఒక బ‌డికి పోయాను.. ఒక కాలేజీకి పోయాను. బ‌డిలో బిడ్డ‌ల‌ను చూశాను. రేప‌టి కాలం వారికి కొత్త ఆనంద నంద‌న వ‌నాలు ఇవ్వాల‌ని కోరుకోవడం నా బాధ్య‌త అని గుర్తించాను. న‌న్ను క‌దిలించిన ఓ మావో స్టేట్మెంట్ ను మ‌ళ్లీ స్మ‌రించాను. ఈ ఆనందాల వేళ చెంత ఓ బాధ్య‌త. ఆక‌లి తీర్చే ప్ర‌య‌త్నం నుంచి అన్నం పెట్టే ప్ర‌య‌త్నం వ‌ర‌కూ ఓ క్ర‌తువుకు మూలం అయ్యే ప్ర‌తి చేత‌కూ చేయూత‌కూ వంద‌నాలు చెల్లించి ముందుకు పోయాను. కాలాన్ని కానీ దేశాన్ని కానీ నేను తిట్ట‌ను. నా బాధ్య‌త ప‌రిపూర్ణం అయితే చాలు ఏ పాలూ విర‌గ‌వు.. ఈ మంచీ ఆగిపోదు. మ‌రీ ఆ విధంగా గ్లోరిఫై చేయాల్సిన ప‌ని నా వ‌ర‌కూ లేదు. ఎందుకంటే దేశం కోసం అనే పెద్ద ప‌దం ద‌గ్గ‌ర నేను లేను. చుట్టూ ఉన్న‌వారి కోసం బాధ్య‌త‌గా మెల‌గ‌డమే గొప్ప బాధ్య‌త. క‌నుక ఇప్పుడు పాలు విర‌గ‌వు విర‌గ‌నివ్వ‌ను కూడా ! ఏవో ఎవ‌రో రాస్తారు జ‌స్ట్ పీపుల్ అటెన్ష‌న్ కోసం. ఆ రాతల్లో ఏమీ ఉండ‌దు జ‌స్ట్ సోదీ త‌ప్ప !

- ర‌త్న‌కిశోర్ శంభుమ‌హంతి

 పాలు విరిగినట్టు, విరిగిన నా దేశభక్తి. - పింగళి చైతన్య

(జాతీయ పతాకం రూపశిల్పి పింగళి వెంకయ్య ముని మనుమరాలి లేఖ)

బ్రాహ్మణుడికి జంధ్యం ఎంత ముఖ్యమో.. మా కుటుంబంలో దేశభక్తి కలిగి ఉండటం అంత ముఖ్యం (ఈ పోలిక కావాలనే చెప్తున్నాను). దేశం గురించి ఏమన్నా తెల్సా అంటే.. తెల్సి కాదు, అది వారసత్వంగా వచ్చిన ఆస్తి.

ముత్తాత స్వతంత్రోద్యమంలో ఉన్నారు. త్రివర్ణ పతాకం రూపకల్పన చేశారు. ఇది నా చిన్నప్పుడే నూరి పోశారు. స్కూల్‌ లో జెండా వందనం రోజు ఒక గౌరవం. ఈ ప్రివిలేజ్‌ ని చక్కగా ఎంజాయ్ చేసేదాన్ని. 

వెంకయ్య కొడుకు, అంటే మా తాత, చలపతిరావు ఇండియన్‌ ఆర్మీలో పని చేశారు. సర్వీస్‌ లో ఉండగానే చనిపోయారు. మా నాయనమ్మని కనీసం ట్రైన్‌ పాస్‌ కూడా తీసుకోనివ్వలేదు వెంకయ్య గారు. మా నాన్నని 28 ఏళ్ళకి చంపేశారు. ఈ త్యాగాలు, కీర్తుల వల్ల, నేను చదువుతున్న పుస్తకాల వల్ల.. తెలీకుండానే.. మా కుటుంబ వాతావరణంలో దేశభక్తి అనేది, బ్రష్‌ చేసుకోవటంలా ఒక భాగం. 

కానీ మా ఇంట్లో, బంధువుల్లో .. బిజెపి భావజాలాన్ని నమ్మిన వాతావరణం అప్పుడు లేదు. బాబ్రీ మసీదు కూల్చినపుడు నేను స్కూల్‌ ఏజ్‌. మా నాయనమ్మకి క్యాన్సర్‌, మేం ఆమెని ఆస్పత్రికి తీసుకెళ్తుంటే.. బంద్‌ వల్ల మా బండి ఆపేశారు. ఆరోజు నేను, 'మీ మసీదు కూలితే, మమ్మల్ని ఎందుకు ఆపుతారు?' అని ఏడుస్తూ అరిచాను. 

మా అమ్మ, నాయనమ్మ ఇద్దరూ తిట్టారు. 'తప్పు కదా, షిరిడీ మీద ఏమన్నా చేస్తే నువ్వు బాధపడవా?' అని అడిగింది మా అమ్మ. అప్పటికి సాయిబాబా పారాయణం ప్రతి నెలా చేసే నేను, ఆ ఊహకు కూడా భయపడ్డా. ఈ రోజు మసీదు మీద మా కుటుంబీకుల అభిప్రాయం అడిగే ధైర్యం చేయలేను. 

దేశం పట్ల ఒక లౌకిక దృక్పథం, దేశ గొప్పతనం పట్ల గర్వం ఉన్న వాతావరణం అప్పట్లో మా కుటుంబంలో వుంది. ఇప్పడు లేదు. 'భారత దేశము నా మాతృభూమి' అని స్కూల్‌ లో ప్రార్థన చేయటం వల్ల.. ఇది (యూనియన్‌) 'సమాఖ్య' అనే సంగతి అందరి పిల్లల్లా నాకు తెలీదు.

 భారత దేశం ప్రజాస్వామ్య విలువలకు, శాంతికి కట్టుబడి ఉంది అని, మనం ఎవరి మీదా దాడి చేయం అని పూర్తిగా నమ్మాను. పాకిస్తాన్‌ దుర్మార్గ దేశం అని, కాశ్మీర్‌ ని ఆక్రమించుకున్నారు అని కోపం ఉండేది. మన సైన్యం ప్రాణాలు పణంగా పెట్టి పోరాడుతున్నారు అనే ఫీలింగ్‌. పైగా మా తాత చైనా యుద్ధ సమయంలో, సర్వీస్‌లో పోయాడాయె. ఇవన్నీ నా మీద సైన్యం గొప్పది అనే ముద్ర వేశాయి. 

అయితే 'ఇండియన్‌ ఆర్మీ రేప్‌ ఇష్యూ' బ్యానర్‌ పట్టుకుని మణిపూర్‌ మహిళలు 'నగ ప్రదర్శన' చేసినప్పుడు నాకు పెద్ద షాక్‌. గుండె బద్దలు అయ్యింది. ఆ తర్వాత అనేక సంవత్సరాల ప్రయాణం.. చదివాను, తెలుసుకున్నాను. కాస్త పైసలు జమ అవ్వగానే, ఏదో ఒక రాష్ట్రం తిరగటం నా పని. 

మణిపూర్‌, నాగాలాండ్‌, త్రిపుర, కాశ్మీర్‌ రాష్ట్రాలు, బంగ్లాదేశ్‌, బర్మా దేశాలు.. వెళ్ళాను. చరిత్ర తెల్సుకోటానికే! విహారానికి కాదు. స్త్రీల పట్ల 'భారత సైన్యం' ఎలా ఉంటుంది.. నా కళ్లతో చూశాను. అనుభవించాను కూడా! నాతో వచ్చిన మా బాలుతో, 'వెళ్లిపోదాం, వాళ్ళు నైట్‌ మన హోటల్‌ కి వస్తే..' అని భయపడ్డాను. 'మనని (!?) ఏం చేయరులే' అని మా బాలు ధైర్యం చెప్పేవాడు. 

చాలా మందికి దేశభక్తి కలిగి ఉండటం ఒక లక్షణం. నేను పెరిగిన వాతావరణం వల్ల , నాకు అది గుండె చప్పుడు. మోయాలేమో అని ఫీల్‌ అయిన ఒక వారసత్వం. ఏ రోజైతే.. నేను మణిపూర్‌ లో రక్తం తొక్కుతూ నడిచానో.. ఆ క్షణం నా హృదయం ముక్కలయ్యింది. నాగాలాండ్‌ లోని ఒక ఊరిలో, ప్రతి రోజూ ఉండే కర్ఫ్యూ వల్ల, హాస్పిటల్‌కి తీసుకెళ్ల లేక తల్లి చేతిలో చనిపోయిన బిడ్డని చూశానో.. ఆ క్షణం 'నా భారత మాత' మారిపోయింది.

కాశ్మీర్‌ లో తమ పొలాల్లోకి తాము వెళ్ళాలి అంటే.. ఆడ మగ అనే భేదం లేకుండా ఆర్మీతో ఒళ్ళంతా తడిమించుకునే కాశ్మీరీలను చూసి.. సిగ్గుతో చచ్చాను. 'ఓషన్‌ ఆఫ్‌ టియర్స్‌ డాక్యుమెంటరీ' లో ఉన్న పరిస్థితి ప్రతి క్షణం ఉంటుంది అక్కడ. కరెంట్‌, ఇంటర్నెట్‌, ఫోన్లు.. ఏ క్షణం అయినా ప్రభుత్వం బంద్‌ చేస్తుంది. రోజూ కర్ఫ్యూ. 

త్రిపుర లో బెంగాలీల ఆధిపత్యం వల్ల అస్తిత్వం కోల్పోతున్న భిన్న ఆదివాసీల కథలు.. రకరకాలు. బెంగాలీలు అక్కడ బిజినెస్‌ చేస్తారు. కాబట్టి బెంగాలీ, మన కర్మకి హిందీ, ఇంగ్లీష్‌, అస్సామీ, మణిపురి నేర్చుకుంటారు. ఇన్నేసి భాషల మధ్య వాళ్ళ సాంస్కృతిక నేపథ్యం క్రమంగా కనుమరుగవుతోంది. 

నేను నా కళ్లతో చూశాను.. అక్కడ పిల్లలు ఎప్పుడూ ఒక భయం లో ఉంటారు. వాళ్ళకి బాల్యం సహజంగా ఉండదు. దేశభక్తితో, భారత దేశంలో భాగంగా ఉండాలి అనుకున్న 'రాణి గైడిన్‌ ల్యూ' జీవిత చరిత్ర రాయాలి అని వెళ్లిన నేను.. ఈశాన్య రాష్ట్రాల చరిత్ర, ఇరోమ్‌ షర్మిల జీవిత కథ నేపథ్యంతో రాస్తున్నాను.

 నా దేశం, శాంతి సందేశం అని నమ్మిన నేను.. 'ఇండియా ఈస్‌ అప్రెసర్‌' అని అర్థం చేసుకున్నాను. రెండు వాక్యాల్లో రాసిన ఈ మాటలు.. నాకు జీర్ణం కావడానికి సంవత్సరాలు పట్టింది. నేను ఆ ప్రాంతాల నుండి వెనక్కి వచ్చిన తర్వాత, కొన్ని రోజుల వరకు నిద్ర పట్టేది కాదు. 

ఈ సంవత్సరం అరుణాచల్‌ ప్రదేశ్‌ వెళ్ళాలి అని ప్లాన్‌ చేసుకొని, పైసలు కూడపెట్టాక.. నాకు ధైర్యం చాలక ఆగాను. ఇప్పుడు నాకు ఒక బిడ్డ ఉన్నాడు. వాడు స్వేచ్ఛగా నవ్వటం, ఆడటం చూసిన కళ్ళతో.. వాడిని పక్కనే ఉంచుకుని, అక్కడ పిల్లల్ని చూస్తుంటే.. అపరాధ భావన వస్తోంది. 

నాలో ఉన్న దేశభక్తి కేవలం 'ఇండియా'గా భావించబడుతున్న నేల మీదా? లేదా మనుషుల మీదా? అనేది తేల్చుకోవటం తేలిక. 'దేశమంటే మట్టి కాదోయ్, దేశమంటే మనుషులోయ్' అనే ముక్క అర్థమయ్యి చస్తే! కానీ దేశభక్తి కరవటం వల్ల... ఖర్చు, ఏడుపు, భయం, 'ఇలాంటి చోట్లకి ఎందుకు తీసుకొస్తావు?' అని మా బాలుతో తిట్లు, జీవితంలో పదేళ్లు.. పట్టింది. అందుకే ఎవరన్నా దేశభక్తి తో రంకెలు వేస్తుంటే.. ఏమన్నా వాక్సినేషన్‌ ఉంటే బావుండు అనిపిస్తుంది. 

 Why do Muslims keep winning against Hindus?

The article is for making Hindus aware of shatrubodh as no battle can ever be won until and unless one knows about the enemy. It is not to glorify Islam or mock Hindus. Knowing accurately about the enemy enables you to make the correct strategy and chalk out appropriate tactics. Adharma cannot be fought with the tools of dharma. One has to follow the tenets of kutayuddha to defeat an incorrigible enemy which does not fear death. One of the Russian Commanders once said, “How do you defeat an enemy who looks into the barrel of a gun and sees paradise?”

But how do they grow to be fighters and indulge in violence at the drop of a hat? We must understand that Islam is primarily a military and political ideology and afterwards a religious institution. The whole lifestyle of Muslims is geared towards fighting and preparing for combat. Sample some of the most blatant practices of their life, which are nothing but the training sessions for the upcoming battles. Let us look at a few of such important events and characteristics in their lives.

1. Ramzan is 30 days long festival wherein they fast from dawn to dusk. The festival prepares them for the battles where they must abstain from food for long hours. No other religion urges its followers to endure such hardships for so long. For that matter, Hindus also go through multiple fasts in a year, but at the most, they are for a day only. Navratri fasts run for eight or nine days, but people only abstain from taking anna.

2. The festival of Bakrid is another but most crucial step in preparing for the fight. Herein, Muslims rear a goat like a pet for months, fall in love with it and then, on D-day, sacrifice it by the brutal killing. Their children have to be present while the killing goes on. The animals are slashed at the neck in such a way that blood drains out slowly from their body. In between, the animals remain alive, kick around and cry wildly, and die a painful death in the end.

This activity prepares Muslims for the battles in multiple ways:

1. The fear of blood goes off and they become accustomed to its spilling from childhood.
2. The activity prepares them for qurbani of any member for the cause of Islam. Love barely exists here, and the underlying message is that anyone can be slain if he/she is not a proper fit into the larger scheme of things. After a few yearly episodes of the festival, the children grow immune to the sheer violence and it becomes part and parcel of their life.
3. They get conversant with sharp knives stored in their homes which come in handy during riots.
4. A few years back, pictures of streams of blood flowing down the streets of Bangladesh on the eve of Bakrid went viral, sending a shockwave of fear and disgust in other communities..

Hindus, too, once held bali in the temples, but it was stopped due to the influence of Buddhism. However, even after independence, in many Shakti temples, it continued unabated. Of late, due to pressure from animal rights groups that target only Hindus, that too was discontinued. The battle-worthiness for the street fights diminished due to such measures of ahimsa. Cowardice and fear became a part of our DNA. I remember a scene from the TV series Tamas wherein a Hindu boy was asked to slaughter a chicken to make him accustomed to gory violence. Afterwards, he could protect himself and his community.

3. Alcohol or, for that matter, any intoxication is strictly a no-no for them. For any budding or existing fighter, its consumption distracts the mind from the battles. In contrast, Rajput kings were infamous for taking opium to numb the pain. They, however, did not bother to think that the substance was also inhibiting their critical thinking faculty, which was required in the do-or-die battles. Before and after the wars, they drank alcohol to calm their fraying nerves. In the process, they often used to jeopardise the safety of the camps. In 1192, during the second battle of Tarain, Ghori attacked their camps early in the morning when everyone was sleeping after a drinking session in the night. Around 1/4th of his army was slain in the pre-dawn attack and the battle was lost even before it started.

4. Muslims are allowed four marriages at a time and umpteen slaves, concubines and mistresses. Instant triple talaq (talaq-e-bidat) was conceived for this very purpose to have the maximum number of Muslim offspring. In the medieval era, men were encouraged to impregnate as many women as possible. The mindset remains the same. Women have a degraded role and only exist to produce children. That’s why the incidence of rapes in the Muslim community surpasses everyone else. Women have long been used as war weapons throughout the Muslim world. If a Muslim man or woman marries someone from another community, the non-Muslim has to convert to Islam by hook or crook. Non-Muslims are only seen as part of the supply chain for wealth and women. For a Muslim man, sex is unlimited. Dying for the cause of Islam makes them entitled to 72 virgins and Jannat. For gullible Muslims, the narrative is indeed mouth-watering.

5. Their comparatively casteless society, no matter how regressive, makes one big family, and everyone lives like brother and sister. An attack on Rohingyas in Myanmar provokes vicious riots in Bangalore and Bhopal. Has anyone ever heard a Hindu protesting for his brethren in another state, city, or even neighbourhood? Muslims normally won’t fight among themselves when a non-Muslim stares at them. In comparison, a Hindu will gladly become a pal with a Muslim to settle scores with fellow Hindu.

6. Muslim is only a Muslim. It is his only identity. He/she is beyond any boundaries of nation, region, language or even family and friendship. He lives for Islam and dies for Islam. Nothing comes before it. He can sacrifice anything and everything for its cause. With such a violent mentality, he gets to set the narrative in any country, no matter how much minority he is in. In India, the situation is even worse where just 20% of the population bends the remaining 80%. In the USA, at least 33% of people think there is a positive correlation between Islam and violence. (PEW report).

On the other hand, for Hindus, their religious identity comes last.

All these opposing characteristics have resulted in a massive gap in the mindset of both communities. One is a fighter, always looking to subdue the other. For 1300 years, one has believed that the sword is mightier than the pen. In contrast, other is taught right from childhood to avoid fights at any cost. This other is also told that the pen prevails over everything, including the sword. How wrong the notion is.

With such an uneven playing field, no guesses about the winner.

Image Credit: Newsweek, Time and PEW

Written by Amit Agarwal, author of the bestsellers on Indian history titled “Swift horses Sharp Swords” and a “Never Ending Conflict”. The books are available at the following link:

https://www.flipkart.com/swift.../p/itm8c52d865c29bb...

https://www.amazon.in/dp/B0B6J5PKPR

https://www.amazon.in/gp/product/B08KH3R4MN
https://www.amazon.in/dp/9355788266 (Hindi)

https://www.amazon.com/Swift-horses-sharp.../dp/B08KFQ32C4/

Twitter handle @amit1119 Instagram/ Facebook - amitagarwalauthor